AŞKINIZI YEMEYİN

Bir şiirimde şöyle demiştim: Koyunu seviyorsun Kurban ediyorsun Horozu seviyorsun Kesip yiyorsun Kuşu seviyorsun Kafeste hapsediyorsun Sakın böyle sevme beni Aman ne olursun! Sevgimiz, aşkımız budur bizim. Sevdiklerimizi nazla, kaprisle, kıskançlıkla canlarından bezdiririz, sevdiklerine seveceklerine pişman ederiz. Kara zindanlara atarız bencil tutkularımızla, ah of çektirmekten, bunaltmaktan adeta zevk alırız. Sevgimizle öldürürüz sevdiklerimizi ya da yaşayan ölü haline getiririz. Gelin bu duygumuzu da şöyle şiirleştirelim: Balığın Kaderi Seni o kadar severiz ki Ya akvaryumda hapsederiz Ya da avlar yeriz! Kusura bakma İnsanız biz Yamyamdır sevgimiz! Ana baba evladı arasında da görülür bu çeşit bir sevgi(!)… Oysa sevgi, aşk özveri, erdem ve güzellik demektir. Birbirimizin başını yemek, kafa ütülemek, sadece kendini düşünmek değildir. Hoşgörü ve emektir, ben değil biz demektir. Gönül bahçesine çiçek dikmektir. Erhan Tığlı